Saskia Habraken
Durf jij te kiezen voor je eigen leven? De keuzes die je maakt raken anderen. Het is goed om te onderzoeken wie verantwoordelijk is voor het effect van keuzes en of het reëel is om het de ander maar te laten uitzoeken.
Slapen zonder slangen is een verhaal over opgroeien in een gebroken gezin met te veel verantwoordelijkheden, over te ver gaan in de zorg voor anderen en over je eigen grenzen gaan.
​
Na de scheiding woont de vijftienjarige Jitta met haar zusje Mirte bij hun moeder. Jitta voelt zich verantwoordelijk om thuis alles te regelen. Dat moet ook wel, want haar moeder is vaak weg en haar vader, die ze alleen in de pap-weekends’ ziet worstelt met zijn verdriet om de scheiding. Op de eerste avond in hun nieuwe huis, moeder is alweer vertrokken, belooft Jitta aan Mirte dat ze haar nooit in de steek zal laten. Hoewel Jitta’s tekentalent en verbeeldingskracht haar helpen om een eigen wereld te bouwen, valt het niet mee om er altijd voor haar zusje te zijn. Na school snelt ze naar huis, omdat Mirte alleen is.
​
Langzaam zakt Jitta weg in een moeras van angst. De fobieën, die ze had als kind, blijken nu groter en veelkoppig. Op willekeurige plekken en momenten wordt Jitta overvallen door paniek. Haar wereld wordt kleiner, ze trekt zich terug en in gezelschap neemt ze vooral haar angst waar. Wanhopig doet ze op een eenzame ochtend een zelfmoordpoging. Dit moment verandert alles.
Personages
Jitta Terheijde
Ze is creatief, fantasierijk en gaat er lange tijd vanuit dat ze voor elk probleem een oplossing kan bedenken. Intelligent, introvert en met een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Daarin loopt ze na de scheiding vast: voor sommige problemen kún je geen oplossingen verzinnen zonder dat die effect hebben op anderen. Ze heeft er behoefte aan ‘in control’ te zijn. Lukt dat niet dan triggert dat angsten. Fysiek contact hoeft voor Jitta niet zo, al probeert ze het wel als ze iemand wil troosten. Huid is een begrenzing, daarbinnen heeft ze haar eigen wereld. Op school is Jitta anders, ze vindt er de afleiding en vrolijkheid die ze thuis, waar ze er voor Mirte moet zijn, mist.​​
Mirte Terheijde
Jong en nog wat kinderlijk. Ze vertrouwt volledig op Jitta en is dol op haar knuffels. Zoekt naar houvast in ordening en netheid. Kan nog niet goed overzien hoe de stukken op het bord staan, wat haar in de ogen van Jitta extra kwetsbaar maakt. Heeft in de periode na de scheiding een beter contact met haar vader dan Jitta omdat ze er allebei van houden om sport te kijken. Vlak na de scheiding kijkt Mirte veel televisie omdat ze behoefte heeft aan gezelligheid en die thuis nergens vindt. Het is haar manier om Jitta te ontlasten van de zorgtaken die ze oppakt: ‘Ik kan best mezelf vermaken.’
​​Kirsten de Jongh
Wil na de scheiding vooral genieten van het leven. Ze is onredelijk in de onrealistische verwachtingen die ze koestert van het leven, daardoor is ze vaak teleurgesteld. Ze is egocentrisch (‘Mág ik een keer?’) en heeft helemaal geen oog voor (het welzijn van) haar kinderen. De scheiding is haar keuze en de rest moet er maar mee zien te dealen. Een mooi voorbeeld van het effect dat kiezen voor jezelf kan hebben op je omgeving. Hierdoor, en door haar veelvuldige afwezigheid, is ze (onbedoeld) de aanjager van het innerlijke conflict waar Jitta mee worstelt.
​​Pieter Terheijde
Is een wat moeilijke prater die meestal weinig emoties toont, hij zwijgt liever, behalve in de ruzies met zijn (ex-)vrouw, dan is hij bitter. Het lukt hem niet om na de scheiding een nieuw leven op te bouwen, zijn huis wordt steeds troostelozer, hij heeft geen vrienden en vindt geen nieuwe partner. Zijn onvermogen om door te gaan én de volledige focus op zijn verdriet hebben hetzelfde resultaat als de duidelijke keuze van de moeder. Hij ziet niet wat Jitta en Mirte nodig hebben. Hij mag dan thuis zijn, in emotioneel opzicht is hij bijna altijd afwezig.​​
Lonneke van Egt
Is optimistisch en ziet de zonnige kant van dingen. Ze is loyaal aan Jitta en kiest altijd haar kant in conflicten. Ze komt uit een groot en hecht gezin en is dol op gezelschap. Daarnaast is ze sentimenteel, vaak verliefd en dweept ze met romantiek. Lonneke en haar gezinssituatie zijn de tegenpool van Jitta en haar thuisomgeving en laten zien hoe normaal het (gezins)leven ook kan zijn. Lons huis is een plek waar Jitta altijd heen kan. Lonneke is de eerste die Jitta’s angst serieus neemt en haar helpt, ondanks dat ze er niet veel van begrijpt.