Lang beschouwde ik de lancering van Slapen zonder slangen als het eindpunt. Inmiddels weet ik dat het een tussenstation was. Het boek mag dan sinds kort van de wereld zijn, haar inwoners moeten het wel kunnen vinden. Een handje toesteken is dus het devies.
M zei: ‘Laat je tien keer afwijzen.’ Dat leek mij een mooi streven. Zonder het risico van een nee, is er geen kans op een ja.
Sindsdien sprint ik. Mijn boek zoekt nú lezers. Er is geen tijd voor getreuzel en geluiwammes! Ik gooi stenen in een vijver en kijk of er kringen achterblijven in het water, of dat ze vlot naar de bodem zakken.
Het persbericht van Godijn, een handvol stenen, zit in de mailbox van landelijke dagbladen en tijdschriften. En ik startte een advertentiecampagne op Meta en gooide zo in een keer duizenden kiezels in het water.
De eerste kringen zijn zichtbaar. De Schrijversacademie heeft een Wall of Fame waarop ik trots prijk. En na wat mailverkeer vind je mij op Hebban. In de Groot Eindhoven stond een leuk stuk, en vorige week werd ik in Son geïnterviewd voor de MooiSonenBreugelkrant. Er was zelfs een fotograaf voor een echte krantenkiek. Afgelopen woensdag had ik een interview voor Wijks Nieuws, zodat lezers in Wijk bij Duurstede Slapen zonder slangen ook kunnen vinden. En wat bleek? Aan een uur lang over mijn boek praten kan ik wel wennen.
Hopelijk kabbelt het water in de vijver even verder zonder extra stenen. Dan kan ik uitblazen op de bank. Langzaam dringt tot mij door dat een boek verkopen een marathon is en geen sprint.
Pssst: Wil jij samen met mij wandelen of sprinten? Laat dan een review achter op Bol.com en/of Hebban. Je hoeft niet zo lovend te zijn als Astrid, maar dat mag natuurlijk wel :).
Comments