Deze week was verhuis week. Op zondag gingen alle ongelezen boeken in een grote boodschappentas, de rest verdween op alfabetische volgorde in verhuisdozen. Het liefst heb ik mijn boeken altijd om me heen. Een huis is pas een thuis als mijn boeken er staan. Ik moet ze kunnen aanraken, er doorheen bladeren of een mooi stuk kunnen herlezen. Mijn liefde voor lezen en boeken zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Al bij de eerste bezichtiging stond ik in mijn hoofd te passen en meten. Het nieuwe huis is duidelijk niet gebouwd door boekenliefhebbers. Niet één muur biedt plek voor meer dan één kast. Het schuine dak van de nieuwe stek maakt de hoge, witte Billy boekenkasten onbruikbaar. Het voordeel is dat er door de dakramen geen direct zonlicht meer op mijn boeken valt. In het oude huis lag mijn schrijfkamer op het zuiden en om verkleuring te voorkomen hield ik de jaloezieën standaard voor driekwart gesloten. Gezellig schemerde ik zo hele dagen samen met mijn boeken. Vanaf nu is het zonlicht dus wél welkom!
Comments