top of page

Een boek dat ik had willen lezen

Foto van schrijver: Saskia HabrakenSaskia Habraken

Slapen zonder slangen is het boek geworden dat ik had willen lezen toen ik zestien was. In een tijd zonder YouTube en internetfora dacht ik dat ik de enige was met angsten, zo verpletterend dat ze mijn leven beheersten en alle keuzes voor mij maakten.

Ik wil wel maar ik durf niet, dacht ik bij zo’n beetje alles. Waarbij ‘niet durven’ een eufemisme was voor paniek en doodsangst. Bovendien dacht ik dat mijn angsten betekenden dat ik gek was en dat ze - wie die 'ze' ook moge zijn - mij zouden opsluiten. Voor mij zag ik ouderwetse isoleercellen met dwangbuizen en een hoop geschreeuw.

 

De mensen vertelden mij telkens opnieuw dat ik niet bang hoefde te zijn. Dat deze mensen mijn angst niet begrepen, maakte mij eenzaam. Al het viel het ook niet goed te begrijpen. Ik kon niet eens goed uitleggen waarvoor ik precies bang was, behalve deze ene waarheid: ik ben bang dat ik doodga. Bang dat ik bang word. Hier, nu, straks, overal en altijd.

 

Om het boek te kunnen schrijven moest ik mijn herinneringen loslaten. Slapen zonder slangen is een verhaal geworden dat de waarheid raakt, maar geen beschrijving van de werkelijkheid is. In de drie jaar dat ik aan het manuscript schreef, werd het verhaal steeds persoonlijker en stond het tegelijkertijd vreemd genoeg ook steeds verder van mij af.


Wat ik wens voor mijn boek is dat het anderen herkenning en steun biedt. De angsten die je hebt, hoeven niet zo hevig te blijven. Je kunt een uitweg zoeken en het een plek

geven in je leven.

33 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
Boekenfeest!

Boekenfeest!

Comments


©2025 - Saskia Habraken

bottom of page