Opruimtelevisie kun je gerust mijn tweede guilty pleasure noemen. Aan programma's geen gebrek, Netflix en YouTube staan er vol mee: Tidying Up with Marie Kondo (Does it spark joy?) en Get Organized with The Home Edit. En in een iets ander genre, poetsen is géén opruimen, Hoe schoon is jouw huis?
Met een zeker ramptoerisme kijk ik naar hoe mensen verdrinken in al hun spullen. Kamers, keukens, zolders en garages staan vol met oeverloos veel, in mijn ogen, troep. Stapels meuk ligt op tafels of op de grond, onder bedden en in kasten. Tot in de badkamer aan toe. Bij het opruimen blijkt dat dezelfde witte blouse twaalf keer in de kast hangt. Of dat er achttien lege ordners op een bureau staan, die misschien ooit van pas komen. Hoe groot is die kans als je het nu niet nodig hebt? Moeilijk om voor te stellen dat hier enige joy sparkt. De aantrekkingskracht zit zowel in mijn verbijstering over al die overbodige spullen als in de orde die na lang ploeteren uit deze chaos ontstaat.
Rommel om mij heen verdraag ik slecht. Dat komt omdat ik vroeger klein behuisd was. Zestien jaar lang woonde ik in de babykamer, na mij zaten alle slaapkamers in onze doorzonwoning vol. Met een bed, een bureau en een boekenkast bleef er alleen een smalle strook vrij tussen de deur en het raam. In een paar stappen stond ik aan de overkant. Overbodig om te zeggen dat het snel rommelig oogde. Tel daarbij op dat ik makkelijk dingen omgooi en je begrijpt dat ruimtelijk en opgeruimd wonen tegenwoordig mijn devies is. Daarin kan ik overdrijven. Sta ik met een moe en vol hoofd de schone was te vouwen, omdat ik anders geen rust heb. Nog ergerlijker is mijn moeilijk te onderdrukken neiging om nog even vlug de vieze pannen op te ruimen. Op tafel koelt ondertussen mijn avondeten af.
PS: Ben je benieuwd naar mijn eerste guilty pleasure? Lees vooral deze blog: https://www.saskiahabraken.nl/post/guilty-pleasure
Comments