Sinds woensdag was ik alleen thuis. M ging skiën en ik besloot ook vrij te nemen. Tijdens deze dagen schreef ik in stilte aan Tussen verloren dromen.
Vanaf het begin van Slapen zonder slangen heb ik hetzelfde schrijfritme. In de ochtenduren herschrijf ik een pagina of twintig, in de notitie-app op mijn telefoon houd ik bij wat er mist of aan mankeert. Die gaten schrijf ik in de middaguren vol, of ik doe een eerste poging. De volgende dag voeg ik de nieuwe stukken in op de juiste plek en ga verder met de volgende pagina's.
De personages staan steeds dichter bij me, ze verschijnen voorzichtig uit de coulissen. Elke keer dat ik het manuscript herschrijf, wordt het verhaal duidelijker. Iedere laag stof die ik er denkbeeldig vanaf blaas, zorgt ervoor dat ik meer vertoon en minder vertel. Voor nu focus ik me op de grote lijnen, de noodzakelijke verdieping is de volgende stap.
Na vier dagen schrijven ben ik tot tachtig procent van het manuscript. Belangrijker is misschien nog wel dat ik weet hoe ik verder moet. Ik kan verder zonder stilte en een absolute schrijfflow.
コメント