Het is een gewoonte waar ik niet direct trots op ben, bovendien gaat er nogal wat vrije tijd mee verloren. Gelukkig is dat niet alleen zinloze tijd. Tijdens het ‘schuiven met snoepjes’, zoals mijn vriend het noemt, denk ik na over plotlijnen, dialogen en motivaties van personages.
Hoe stommer het spel, des te beter het is. Om dezelfde reden was ik vroeger ook verzot op woordzoekers. Het doel is niet om steeds hogere levels te halen, eindmonsters te verslaan en zo prinsessen te bevrijden. Maar, omdat ik me concentreer op iets triviaals, lost mijn hoofd verhaalproblemen op. Goed beschouwd is dit mijn equivalent van ‘onder de douche krijg ik altijd het beste idee.’ Om te voorkomen dat mijn levens op raken en de gedachtestroom stokt, staan er tien spelletjes op mijn telefoon.
Wat de combinatie nadenken-stom spel vooral onweerstaanbaar maakt, is dat ik mijn notitieblok letterlijk bij de hand heb. Om niet te zeggen, in mijn hand. Regelmatig wissel ik van app om iedere inval direct op te schrijven. Stel je het drama voor dat ik het idee weer vergeet. Zeker wetend dat het goed was, alleen volkomen vergeten wát het inhield.
Comments