Zag je in gedachten even je Eastpak of Kipling van de middelbare school terug? Of dacht je eerder zo’n klassieke bruinleren tas met twee zilveren gespen aan de voorkant? Vandaag een ode aan een heel ander type boekentas.
Mijn regel is: slaap ik langer dan één nacht niet thuis, dan neem ik mijn boeken mee in mijn boekentas. Ik houd niet van beduimelde boeken: gebutste hoeken, putjes in de kaft, exemplaren met een vouw in de rug, voor- of achterkant. En zonder boek van huis gaan is ondenkbaar. De tas is stevig, kan het nodige gewicht dragen en is bestand tegen een buitje (of twee). Als het dreigt te gaan plenzen, wikkel ik de boeken eerst in een stevige plastic tas. Vochtplekken zijn helemaal ondenkbaar.
In de trein, metro of bus staat de tas altijd in mijn buurt. Geen verblijf in het bagagerek dus waarbij ik niks in de gaten kan houden, maar op de grond tussen mijn benen, naast me op een vrije stoel, desnoods op schoot als er helemaal geen ruimte is. Alleen in de auto mag de tas op de achterbank, niet in de koffer natuurlijk, stel je voor dat hij omvalt. Mijn standaard leesuitrusting voor onderweg bestaat uit: ten minste twee leesboeken, mijn e-reader en mijn laptop met daarop het bijna voltooide manuscript van Slapen zonder Slangen en nieuwe boekideeën.
Tien jaar geleden kocht ik hem in een opwelling tijdens een vriendinnenweekend in Gent. Hij stond tussen de bekers, koelkastmagneten en sleutelhangers in een winkel vol met toeristische rommel. De stoffen bekleding deed me denken aan de tas van Mary Poppins, alleen past in deze helaas geen kamerplant of schemerlamp. Er moet iets te wensen over blijven. De print met hoedjes en pumps, alweer op z’n minst een beetje Mary, gaven de doorslag. Sindsdien gaan de tas en ik samen op reis.
Comments