Niks is leuker dan kijken in de boekenkast van een ander. Vandaag deel ik de inhoud van mijn andere kast, één die vol staat met non-fictie boeken en die misschien wel meer over mij zegt dan de kasten met fictie. Deze kast verraadt waar ik echt nieuwsgierig naar ben.
Toen ik er over nadacht, vond ik het grootste verschil het tempo waarin ik beide kasten vol zet met boeken. De inhoud van de non-fictie kast groeit veel trager dan de kast met romans. Waar ik op beurzen soms de boeken per dozijn koop. Misschien komt dit omdat het lezen van non-fictie boeken ook veel langzamer gaat. Ik lees ze niet achter elkaar, maar pak er af en toe een uit de kast, alsof het een bonbon is uit een luxe doos vol chocolaatjes. Ik geniet ervan, maar verslind ze niet. Het is slow food in plaats van fast food. De boeken in deze kast wisselen elkaar ook minder snel af. Heel af en toe ruim ik een boek op. Zou je van deze kast over een jaar opnieuw een foto maken, dan is hij waarschijnlijk alleen een beetje uitgedijd. Wat wel blijft is dat voor deze boeken dezelfde regels gelden: het boek ziet er feilloos uit, of het komt er niet in.
De inhoud van de kast bestaat grofweg uit drie categorieën. De geschiedenisboeken beslaan de meeste planken. Ook al doe ik niks meer met mijn studie, ik blijf het heerlijk vinden om me erin te verdiepen. De tweede categorie zijn boeken over religie. Ik geloof maar weinig écht en toch boeit het onderwerp me mateloos. Categorie drie is speculatieve non-fictie, dat neem ik nog minder serieus maar om te lezen zijn deze boeken zeker zo leuk als true crime. En voor wie het zich afvraagt: De true crime boeken staan op mijn e-reader. Heb ik ze altijd bij de hand. Hoe mijn kinderboeken in deze kast terecht zijn gekomen, weet ik niet. Misschien als een logische opvolging van mijn sprookjesboeken? Maar het kan ook zijn dat ze de spaarzame lege planken bij de romans niet bezet mogen houden.
Het mandje zit vol kaarten en boekenleggers. Ik kan nu eenmaal maar moeilijk een museumwinkel uitlopen zonder een boekenlegger te kopen. En omdat iedereen weet hoe zuinig ik op mijn boeken ben, krijg ik ze ook vaak als cadeautje. Boekenleggers lijken naar mij toe te komen als fruitvliegjes bij overrijpe bananen. Een wilde gok: er is voor ieder boek een boekenlegger.
Commentaires