In mijn studententijd verkocht ik, als bijbaan, telefonisch aanvullende uitvaartverzekeringen. I kid you not. Geen groot succes. Dat kwam omdat ik volstrekt niet geloofde in het product. Ik hoorde mezelf dingen zeggen die ik buitengewoon onzinnig vond. Na een paar weken ploeteren, nam ik ontslag en besloot dat ik geen commercieel talent had. Nu, twintig jaar later, wordt er opnieuw van mij verwacht dat ik iets verkoop. Kijk, ik wil natuurlijk dat mijn boek zoveel mogelijk lezers bereikt. Ik geloof in het verhaal, gun het een groot publiek. Lekker veilig vanuit de inhoud lukt me het aanprijzen prima. Ik had kunnen weten dat het niet alleen om het boek draait, ook de schrijver moet in de spotlight. Ai, dat is al een stuk ingewikkelder. Dahag comfortzone!
Lang geleden vond ik het tijd voor een promotie. Helaas vond mijn werkgever het argument ‘tijd’ niet voldoende inhoudelijk. Waarom jij? Was de vraag die ik moest beantwoorden. Ongemak in hoofdletters. Alles wat ik opschreef over mijzelf voelde als opscheppen. Nu ik aan een promotieplan werk voor Slapen zonder slangen, moet het weer. Wat maakt mij uniek en interessant als schrijver? Wekenlang heb ik vruchteloos over deze vraag nagedacht. Totdat ik bedacht: ‘Waarom kan alleen ik dit verhaal schrijven?’ Toen was het niet zo moeilijk meer.
Op de foto's de Saskia die weet waar Jitta het over heeft. Laat je niet teveel misleiden door de glimlach...
Jij kan dit - na een beetje door de zure appel heen bijten. Blijf bij jezelf zou ik zeggen, dan komt alles wat je zegt natuurlijk over. En na een paar keer wordt het makkelijker. Kan niet wachten om je boek te lezen!