Nu het manuscript voor Slapen zonder slangen af is, begint de zoektocht naar de juiste uitgeverij. Ik besloot om deze nieuwe en onbekende stap met evenveel toewijding, geduld en liefde te zetten, als waarmee ik het manuscript had geschreven. Ook al kan ik niet wachten totdat ik het boek in mijn handen houd, echt haast is er ook niet.
Structuur is my middle name en dus begon ik met een Excel overzicht. Rijen voor uitgeverijen, kolommen voor kenmerken waarop ik met een filter kan selecteren. Een blik in mijn boekenkast gaf een eerste lijst, die al snel onuitputtelijk dreigde te worden toen ik googelde op 'uitgeverij'. Daarna labelde ik de rijen met allerlei kleurcodes: Eén als ik dacht dat mijn boek ergens tussen zou passen. Eén voor uitgeverijen die openstaan voor manuscripten. En één voor het type boeken dat ze uitgeven: fictie, non-fictie, thrillers, young adult, kinderboeken. Sommige zijn nu niet interessant, maar wie weet wel bij een volgend boek.
Na de eerste selectie volgende eindeloze scrolsessies op websites van uitgeverijen die nog in de race waren. De meesten hadden zo veel leuke boeken in het fonds dat een goed gevuld verlanglijstje bij bol.com een onverwachte bijvangst was. Het schrijven van een motivatie was de lakmoesproef. Als ik niet eenvoudig kon uitleggen waarom mijn boek ergens perfect tussen past, dan was het dus geen match.
Ondertussen werkte ik gestaag aan de synopsis. Gestaag, omdat het moeilijker was dan gedacht. Opnieuw nadenken waarover mijn boek nu eigenlijk echt gaat, welke karakterkenmerken de belangrijkste personages hebben en hoe iedereen zich verhoudt tot het centrale conflict. Maken ze het erger, of beter? Natuurlijk had ik hier allerlei ideeën over, maar ze zo expliciet en concreet uitschrijven, dat was nieuw.
Op mijn bureaublad staan inmiddels vijf mapjes klaar. Iedere uitgever wil alles net een beetje anders ontvangen en om te voorkomen dat ik, structuur of niet, een fout maak -dat is pas échte horror- staat alles dus in een aparte map. Maandag, de eerste werkdag na de kerstvakantie, verzend ik alles. In de, waarschijnlijk ijdele, hoop dat ik het bovenste mailtje in de na-de-vakantie-mailbox ben. Alle beetjes helpen, toch? Daarna is het tijd voor wachten, duimen en kaarsjes branden.
Comments